Jongerenmissen Dongen

Kapelaan Rombouts speelde als eerste jongerenpastor van Dongen een stimulerende rol. Hij werd daarbij gesteund door Pastoor Rompa van de Mariaparochie. Die was tevens teamleider van alle Dongense pastores. We hadden een eerste dirigent die uit Tilburg kwam. Hij was maar kort bij ons. Zijn naam ben ik vergeten. Eigenlijk was de echte eerste dirigent Nico Koeneman. Annemieke Beex speelde met haar muzikaal talent als eerste organiste en pianiste een belangrijke rol. Wil Brugman was de tekstschrijver van het eerste uur. Hij maakte samen met mij nieuwe liturgische teksten, ontwierp nieuwe liturgische vormen en componeerde samen met onze eerste gitarist Ton Boon nieuwe liedjes. ‘Geef ons kracht’ was daarbij onze topper. Ton Snelders hielp ons bij de eerste organisatorische klussen en Hugo Jansen was de eerste secretaris-penningmeester. Pieter Hoevenaars was een zeer actieve en langjarige drummer. Stella Hessels kwam vanuit de Jongerengespreksgroep van de Mariaparochie als één van de eersten in het jongerenkoor zingen. Henk van Gils was onze eerste, inspirerende en ruimte scheppende voorzitter. Zeker geen oppasser dus die erop moest letten dat we iets verkeerds zouden kunnen doen! De groep van het eerste uur nam en kreeg alle vrijheid. Daarbij moet in ogenschouw worden genomen dat de Jongerenmissen een vernieuwingsbeweging was die van onder op, vanuit de jongeren zelf was ontstaan. Sommige priesters hielpen ons, andere tolereerden ons, een derde groep priesters werkte ons tegen. Elke dienst was een experiment. Elke keer probeerden we nieuwe dingen uit. De katholieke liturgie was daarbij niet ‘heilig’. Er werd soms bewust met choquerende teksten en vormen gewerkt om mensen wakker te schudden. We wilden vermijden dat men alleen maar kwam voor de mooie liedjes of spetterende muziek. Geprobeerd werd het ‘kerkvolk’ op interactieve manier bij de dienst te betrekken. Het mocht geen passieve show worden. Een krantenartikel ter gelegenheid van ons vijfjarig bestaan beschrijft dat mooi. Zie de openingspagina van deze site.

Nou ja, verloren idealen…  Eerder schreef ik al dat de huidige toestand in de kerk miserabel is, ja zelfs pijn doet.

Ik hoop dat ik nu niemand ben vergeten. Maar anderen kunnen op deze site eventuele fouten en tekortkomingen herstellen. Ben benieuwd hoe anderen naar ‘wereld en kerk’ kijken!    

Tot spoedig bij de reünie.

Adriaan in ‘t Groen

Het ging ons als oprichters om kerkelijke vernieuwing. We werden daarbij geïnspireerd door het Tweede Vaticaans concilie, paus Johannes den 23ste, bisschop Bekkers, kardinaal Alfrink en het Nederlandse pastoraal concilie. Vanuit dat concilie werden gespreksgroepen georganiseerd. Zo ontstond er in de Mariaparochie een jongerengespreksgroep met Kapelaan Rombouts. Een gedeelte van de oprichters van de Jongerenmissen kwam daaruit voort. Ze voegden zich samen met jongeren uit andere parochies en uit de zomerspelen. Zo werd de basis gelegd. We schreven als pubers van 16-18 jaar eigen liturgische teksten, preken, lezingen, liedjes en ontwierpen nieuwe liturgische vormen. Het toppunt daarbij was een toneelstuk dat staand op het altaar werd uitgevoerd. Daarvoor onderging de Mariakerk een ‘kleine verbouwing’. De jongerenmissen waren zo in trek dat ze in alle Dongese kerken tegen de zin van sommige pastores werden uitgevoerd. Ook dat was een vernieuwing. Het was de eerste samenwerking tussen de vijf Dongense parochies. De kerken waren propvol. De mensen stonden tot het altaar in het gangpad. Met Kerstmis werden er twee jongerendiensten gehouden. We hielden eigen collectes. Er werd gul betaald. Zo konden we onze aanpak zelf financieren. Deze aanpak laat een schril contrast zien met de huidige, miserabele kerkelijke situatie. Ik erger me er zeer aan dat er van onze vernieuwingsbeweging niets meer is overgebleven…

Ik woon 30 jaar in Den Haag. Ben getrouwd en heb twee kinderen: Floriaan (30) en Esther (28). Heb bij ministerie van OCW, Universiteit Amsterdam gewerkt. Nu Universiteit Leiden – Campus Den Haag. Ben blij dat de reünie er is om helaas verloren contacten weer te herstellen.

Ik voel me nog katholiek, maar weet niet waar ik mijn vorm van katholicisme kan beleven. Ben benieuwd hoe andere ‘medestrijders’ uit die tijd dat nu ervaren. Misschien is er bij de reünie gelegenheid om daar met elkaar over te praten.

Hartelijke groet

Adriaan in ’t Groen.